Matem tuttuk ,ağladık ah ettik yandık.Ezildik,delindi bağrımızın köşesi,dağlandık,
Hakkın rahmetine kavuştuğun an
Mutluluğu seninle duyardık,bizi aydınlatırdın,
Evrende gözümüz,kulağımız,antenlerimizdin,
Tek varlığımız reis-i sülalemizdin sen.
Bilgi kaynağımızdın,bizlere örnek,umut ışığı,
İlkemiz olacak bundan sonra,çizdiğin çizgi.
Razıydık başımıza yıllarca taç etmeyi seni,
Seni,seninle dolu,o bütünleşmiş eseri.
Eremedin sen,emelindeki mutluluğa,
Ne de biz doyabildik sana,seninle yaşamaya.
Arayış içinde onu gönlüm,yarabbim,
Kim dolduracak ,içimdeki boşluğu benim.
Aldın onu yarabbim,yitirdik her duyguyu,
Yılların zor yetiştirdiği,büyük olguyu.
Artık toprak mı konuşacak yarabbim,
Artık toprak mı kuracak,
Ona bağladığımız,erişilmez dostluğu.
Şimdi ona toprak mı diyecek,yarabbim,
Çoban Mehmedim,Mehmet Birsen' im,
Ölmezleştirecek mi onu,verecek mi soluğu.
Nafile toprağın dili yok ki,
Arayışım boş,biliyorum,
Vermeyecek abisini Ölmeze geri…..
01,01,1983,Ceyhan
Selahattin Ölmez
