Bahçesinde bağında,yazıda ırgat.
Dar günde de iyi günde de,varlıkta hastalıkta,
Çocukların üstüne gere daim kol kanat…..
Onlar ekmek pişirir,
Onlar türlü işler devşirir,
Onlar alın teri döker emek verir, ömür tüketir,
Onlarda bilinmeyen bir sabır,bilinmeyen azimler vardır.
Onlar aş yapar,ekmek pişirir,
Onlar,kimi tandırda kimi fırında kimi tavada,
Olmadı gözleri hiçbir zaman havada.
Onlar emek, veriyor,
Onlar emek kokuyor,ekmek kokuyor,
Onlar gönüllerde ne dünyalar kuruyor…
Onlarda deryalar gibi yürekler var,
Onlarda sevgi sunarlar,merhameti ahlak sayarlar
Onlar insanların tümüne,bacı gibi,kardaş gibi,ana gibi bakarlar…
Onlar yün eğirir kirmen,kirmen,
Davar peşinde koşar aman demeden,
Konuğunu bırakmaz asla sofrasından,yemek vermeden,
Diline,dinine rengine bakıp insan seçmeden…
Evlat diye doğurduğu,her yavruyu yüreğine basıyor,
Hiç birini diğerinden ayırt etmiyor,
Abı-hayat pınarından sütler veriyor,
Yokluğu zor demek ki evladın,
Taşı bile bebek yapıp beliyor.
Ömür denen şeyi çile gibi çekiyor,
Onlar bu vatana,sırım gibi vatansever evlat veriyor,
Anadolu,Anadolu,Anadolu benim yurdu diye söylüyor….
Selahattin Ölmez
