Çalışan, çırpınan arıydı KÖYCÜ
Cehaletle ömrü boyu vuruşan
İlahi hikmetin sırrıydı KÖYCÜ
Abide şahsiyet bambaşka lider
Sanata, kültüre hep teşvik eder
Hanesini mektep edecek kadar
Gerçekten gönül eriydi KÖYCÜ
Cephede komutan, tarlada rençper
İncele araştır, tam bir münevver
Ediptir, yazardır, her şeyden evvel
Vatan sevgisiyle doluydu KÖYCÜ
Gazetesi, panayırı, piyesi
İnsanını aydınlatmak gayesi
Bir parlak zekâydı tek sermayesi
Fukara halkının varıydı KÖYCÜ
Her türlü zorluğa, direnip duran
Hem pazar, hem parti cemiyet kuran
Şenkaya halkına müspet yön veren
Fazilet sahibi biriydi KÖYCÜ
Tembelliktir fakirliğin anası
Çalışmaktır derdi yalnız çaresi
İlim ocağının yanan çırası
Ebedi sönmeyen koruydu KÖYCÜ
Köhne söze aldırmazdı geçerdi
İşin erbabını bulup seçerdi
Sayesinde şuur mantık yeşerdi
İrfan güneşinin nuruydu KÖYCÜ
Okut oğlun kızın vazgeç inattan
Haberi olmalı medeniyetten
Silkinip uyanın dedi gafletten
Dirilişin sanki suruydu KOYCÜ
Fikirleri alınılmaz pahada
Kılavuzdu halka her bir sahada
Dumlupınar derler ondan daha da
Berrak, pırıl pırıl duruydu KÖYCÜ
Bilmelisin ilim farzdır her kula
Oku yaz, spor yap, ağaç dik sula
Bu yönü gösteren emin pusula
Halkının feneri farıydı KÖYCÜ
Ali İhsan Gürbüz
