Dağ gibi bir adamdı o,Sırtımı yasladığım dağdı,babamdı o.
Eridi gitti ansızın,apansızın,
Sanki bir kardan adamdı o.
Atikti,çevikti,güçlüydü,yürekliydi,
Müşkülatlar vız gelirdi,kuvvetliydi,
Olmayan işi oldurur bitmeyeni bitirirdi,
Zor olanı kolay eder,ayrılanı birleştirirdi .
Seksenine kadar dipdiriydi ayaktaydı,
Saki arkamızda asırlık bir çınar gibiydi,
Seksen birde balta yemiş ağaç gibi devrildi,
Kardan adam gibi eridi de,eridi.
Başkasının derdini dinler çare bulurdu,
Cümle alemin dertlerine derman olurdu,
Oysa kendi poyraz yemiş ağaç gibi kurudu,
Belli ki hayat yıprattı onu ,çok yoruldu.
Çaresizlikten yüzüne bakamıyorum,
Eskiden olduğu gibi dizine yatamıyorum,
Eriyip gidiyor çare bulamıyorum,
Sırtımı yasladığım dağımı kaybediyorum.
Ağlıyorum yaşarken çaresizliğime,
Bekliyorum,dalıyorum ölüm sessizliğine,
Sığınıyorum,RABBİM'İN sabır telkinine
Çaresizce bakıyorum babamın gözlerinin içine.
Sanki bir dağdan ,adamdı ,o
Dağ gibi,dağlardı o,Babamdı o
Eridi gitti ansızın,apansızın,
Sanki bir kardan adamdı o…….
13,03,2003
OSMANİYE
Selahattin Ölmez
